ค่าวปีใหม่เมือง

เขียนโดย นายตัวดี ท.ทิวเทือกเขา วันเสาร์ที่ 08 สิงหาคม 2009 เวลา 12:53

ค่าวปี๋ใหม่ 2550

สองห้าห้าศูนย์ มั่งมูลตุ้นเต๊า สองห้าสี่เก้า ผ่านไปแล้วหนา
ตั๋วหมูปี๋ไก๊ บุญใหญ่รักษา ขอพรเทพา ทิศาเหนือไต้
ตังพระสยาม เทวาที่ไหว้ ต๋นคุ้มเมืองไทย แว่นฟ้า

ดอยสุเทพศรี คีรีสะง้า มงคลเด่นหล้า ระมิงค์
สารูปพุทธะ องค์พระสิหิงค์ ตั้งในเวียงพิงค์ เชียงใหม่อาจอ้าง
พระธาตุองค์หลวง แดนข่วงแก้วกว้าง นครลำปาง โยนก

ช่วยปัดเป่าภัย จั๋งไรย้ายยก หื้อตกนอกห้อง อาณา
ด้วยเดชเดชะ จ๋อมกษัตริย์ตร๋า องค์เอกราชา ภูมิพลเจ้า
ขอบุญไพศาล รัชก๋าลเก้า มาเป๋นร่มเงา เลิศล้น

ความทุกข์หมองเหงา ปี๋เก่าหื้อพ้น ปี๋ใหม่เริ่มต้น สิ่งดี
ม่วนงันจื้นจ๊อย บ่ถ่อยเคิงขี ความสุขมากมี แต่นี้ไปหน้า
เคราะห์ปี๋เดือนวัน ฉก๋รรณ์ตั๋วกล้า อุปาทว์นานา เคลื่อนคล้อย

ตั๋วข่มชะต๋า โทสาใหญ่น้อย อย่าติดแปดห้อย ก๋ายา
ลาภเกียรติเกิดพร้อม ยศย้อมศักดิ์ฐา ปี๋ใหม่เติงมา เบิกบานไจ้ไจ้
อยู่ม่วนกิ๋นหวาน สำราญเหนือใต้ ชนสยามไทย สุขนัก

สัพพะเงินทอง ไหลนองแต๊ตั๊ก บ่พักว่าอั้น หลั่งจู
ตังล้อเลื่อนรถ งามงดคันหรู เจ้านายอินดู เงินเดือนพลันขึ้น
บ่มีโศก๋า อุราเต๋มตื้น สุขจุวันคืน ค่ำเจ๊า

สองห้าห้าศูนย์ ไพบูลย์เที่ยงเต๊า บ่มัวหม่นเศร้า อันได
ปี้น้องชาวไทย สุขใจ๋นี้เล้า สองห้าสี่เก้า จ๋รจากไป แล้วนานายเหย……..

ค่าวปี๋ใหม่ 2550(คนธรรพ์รำพัน)

“ฟ้างามสดใส ดวงใจ๋ผ่องแผ้ว ปีใหม่มาแล้ว น้องแก้วปี้เหย
ปี๋เก่าตุ๊กล้ำ บ่อยากเปิดเผย ในใจ๋บ่เกย ได้กล่าวคำอู้
มันตุ๊กสะปะ จ๋นบ่อยากสู้ ต้องเอากำครู จ้วยค้ำ
ตุ๊กเรื่องเงินทอง หมองหม่นเจ้นล้ำ หิหามาค้วย บ่ปอ
หนี้สินสร้างไว้ ต้องจ่ายแล้วหนอ ผัดผ่อนมาพอ ยืดแหมบ่ได้
จักหน้าดึงหลัง ทั้งเหนือและใต้ หัวอกภายใน ร่ำฮ้อน
ก๋าละเวลา ปามาทับซ้อน ทนสู้อยู่ได้ พอเพียง
สร้างเหตุขี้นแล้ว คงบ่ไปเถียง หนตางเข้าเวียง ขวากหนามอยู่ใกล้
เหตุก๋านนำพา หื้อมาต่ำใต้ คนเขาเล่าไส้ ใจ๋จ้ำ
เปื่อนฝุงคบหา เหมือนก๋าดำซ้ำ เปิ้งไหนบ่ได้ ผ่อมี
เสาะหาเปื่อนแต้ ยากนักอีหลี ถ้อยคำยินดี บ่มีหายเสี้ยง
ผ้องขายเรื่องเฮา จ๋นปอหม่นเหมี้ยง จื่อเสียงสร้างไว้ ซอกซ๊า
ความนอกความใน อย่าได้ไปล้ำ เรื่องราวเปิ้นสร้าง สมมา
เก็บเอาไว้เต๊อะ เรื่องตี้เสียหนา หากเอ่ยวาจา เรียกคืนบ่ได้
ฮู้เรื่องบ้านเหนือ ผดถึงบ้านใต้ บ้านก๋างใส่ไฟ เสริมซ้ำ
ตุ๊กแหมเรื่องหนา ใกล้ต๋าเจ้นล้ำ คนฮักอยู่ข้าง แฮมคิง
บ่มีแต้เล้า หื้อเฮาได้หิง ลมหนาวผัดพิง หาไฟบ่ได้
ความดีตี้ทำ ตึงบ่เข้าใกล้ ได้แต่เรื่องราว ตุ๊กฮ้อน
อันตี้น่าชม เปิ้นอมไว้ซ้อน ตี้เสียหน้อยย้อน พ่นมา
อดเอาแต๊แต๊ ตึงบ่กล่าวจ๋า เงียบเสียเวลา พัดพาหายได้
สุกสุกดิบดิบ เป๋นดีไค่ให้ อดทนกั๋นไป กล่าวจี้
ตุ๊กแหมหนึ่งมา ปบพาในนี้ คือเรื่องคนชี้ ชิงชัง
เกิดเมืองไทยแล้ว จะใดลืมหลัง โก๋งกิ๋นกั๋นจัง บ้านเมืองป่นปี้
ทรัพย์สินเงินทอง หามาเต้าอี้ ต๋ายไปบ่มี ไผ๋ก้ำ
ได้เต้าเหรียญบาท ใส่ปากเขียวจ๊ำ หามายากใบ้ เมินมา
จะมีแค่นั้น คือคำเล่าจ๋า ว่าคนนี้นา หมาชิงเกิดได้
คดโก๋งแผ่นดิน จ๋นปอหม่นไหม้ ต๋ายแล้วขอไป นรก
ผ้องอยู่เมืองไทย ยังไปหยิบยก เรื่องราวกล่าวอ้าง หลอกลวง
แยกแผ่นดินนั้น เอาไปบวงสรวง เทวาทั้งปวง คงจะร่ำให้
ปู่ย่าต๋ายาย ตึงเหนือและใต้ สายเลือดสืบมา อย่าล๊ะ
เจื้อกำคนลวง สรรหาสะป๊ะ เพื่อประโยชน์สร้าง แก่ตน
คนจำพวกนี้ บ่มีเหตุผล เพราะเขาอับจน สมองกึดสร้าง
คอยแต่ทำลาย กึดหมายอวดอ้าง เป๋นดีสมเพชร เจ้นล้ำ
2549 ความเศร้าชอกช้ำ พัดไปหื้อพ้น เฮานา
ปี๋ใหม่มาแล้ว ผ่องแผ้วเตอะหนา ขอกล่าวคำลา กับความหม่นไหม้
อันไหนตี้ดี ขอเก็บมาใกล้ อันตี้เป๋นไฟ หื้อป๊น
สะปะโรคา พยาธิล้น อย่าได้มาใกล้ หายไป
สุขสมแต้เล้า ม่วนงันหัวใจ๋ ผ่อไปตางได สดใสผ่องแพ้ว
ลาบยศเงินตรา ไหลมาแหวนแก้ว ทองคำส่องแวว ปะเลอะ
สุขสมใจ๋ปอง ความหมองเลอะเทอะ เปอะเปื้อนหมดเสี้ยง ไปเทิอญ
จ่มก่อมาเมิน ขอเจิญกำอู้ เล่าสู่ปอหื้อฟัง ก่อนแลนายเฮย

โดย หน๋านหง้อน
ปล.กำไหนตี้บ่สุภาพขอสุมาตวยเน้อครับ แต่งไปต๋ามอารมณ์พาไป
สุขใดไหนเท่า การเข้าใจตัวเอง