ค่าวยุคสมัยเปลี่ยน

เขียนโดย นายตัวดี ท.ทิวเทือกเขา วันเสาร์ที่ 08 สิงหาคม 2009 เวลา 12:56

ค่าวเรื่องความแตกต่างระหว่างยุค

สังคมไทย เปลี่ยนไปนักล้ำ จากหงายเป๋นคว้ำ ทำใจยากหนา
ทุกครอบครัวนี้ ต่างมีปัญหา แทบจ๋นปัญญา จะตวยตันเจ้า
แต่ก่อนออนหลัง ฟังจากคนเฒ่า อุ้ยหม่อนของเฮา เล่าไว้
เปิ้นเลี้ยงลูกหลาน กั๋นเอาไว้ไจ๊ ฝากผีฝากไข้ ทีลูน
พ่อแม่แก่ค๊าว ลูกเต้าอุดหนุน ทดแทนบุญคุณ ผู้บังเกิดเกล้า
ครอบครัวหนึ่งมี ลูกเป๋นแปดเก้า เปิ้นบ่เกยเอา ขว้างละ
เลี้ยงใหญ่กู่คน อดทนมานะ ค่อยยะค่อยสร้าง ฝ่าฟัน
ข้าวบดข้าวโอ๊ด บ่ฮู้จักกั๋น ใหญ่ได้ตึงวัน ย้อนข้าวกับกล้วย
ผ่าตากหลังคา มาม่ามใส่ถ้วย ป้อนลูกไปตวย ค่ำเจ๊า
นมผงนมหมี บ่มีแต๊เล่า เลี้ยงนมจากเต้า มารดา
ลูกก็อ้วนท้วน บ่มีปัญหา ได้สักขวบกา ก็ปิดนมได้
ข้าวน้ำพริกเกลื๋อ ตังเหนือตังไต้ หาเลี้ยงกั๋นไป อิ่มท้อง

ถ้าปี้มันมี หื้อปี้เลี้ยงน้อง อยู่ต๋ามหอห้อง เฮือนจาน
กั๋นใหญ่มาแล้ว จ่วยกั๋นเยียะก๋าร ต๋ามความชำนาญ ไผมันและเจ้า
อย่างลูกแม่ญิง ตักน้ำต๋ำข้าว เยียะก๋ารเบาเบา บ่ฮ้อน
ส่วนลูกป้อจาย ก๋ำไถแบกง้อน ไถดินเป๋นก้อน ตวยควาย
คนแต่ก่อนนั้น ไผมีลูกหลาย ก็จะสบาย ยามแก่ยามเฒ่า
เยียะก๋านบ่ไหว ก็ได้ลูกเต้า มาจ่วยแบ่งเบา ภาระ
ถึงลูกแต่งงาน ลงสร้างฐานะ ยังจะอยู่ใกล้ ตึงวัน
โดยแป๋งบ้านไว้ ในฮั้วเดียวกั๋น บ้านไผบ้านมัน ติดกั๋นเป็นถ้อย
บ้านลุ่มบ้านบน หลังใหญ่หลังน้อย จ่วยกั๋นผ่อกอย ข่วงคุ้ม
มีลูกมีหลาน เล่นกั๋นลุ้มลุ้ม จ่วยกั๋นหอบอุ้ม เลี้ยงดู
ญา-ติปี้น้อง บ่เป๋นศัตรู๋ พริกเกลื๋อหมากปู ขอกั๋นปั๋นหื้อ
เฮือนใหนมีก๋าน บ่ดักด้านดื้อ จ่วยกั๋นฮ่วมมือ พร้อมพรัก
ซึ่งต่างกั๋นไกล๋ กับสมัยนี้นัก จักสังเกตุได้ เลยนาย
ป่อแม่ยุคนี้ ฮักลูกเหลือหลาย เลี้ยงหื้อสบาย อย่างนายอย่างเจ้า
บ่จ่างเยียะหยัง ดังไฟหนึ้งข้าว ก๋านหนักก๋านเบา บ่ไจ๊
กับข้าวกับปล๋า แม่หาเตรียมไว้ ลูกตื่นก็ได้ กิ๋นเลย
เวียกก๋านบ่ฮู้ นั่งอยู่เฉยเฉย ขนมนมเนย อยากหยังก็ได้
ฮ้องกิ๋นเอาเลย บ่มีก็ไห้ แม่ก็ล่นไป เซาะซื้อ
ป่อแม่เยียะก๋าน กู่วันกู่มื้อ หาเงินส่งหื้อ ลูกเฮียน
เงินบ่ปอซื้อ เครื่องมือวาดเขียน กู้เขาหมุนเวียน มาหื้อลูกเต้า
ลูกจบปริญญา สบายอย่างเจ้า ได้ทำงานเบา แต๊ตั๊ก
ก็ปลีกตั๋วไป อยู่กับคนฮัก สร้างหลักใหม่กล้า หน้าบาน
ซื้อบ้านซื้อรถ สมบัติหลักฐาน ได้คู่แต่งงาน มีลูกมีเต้า
ป้อแม่ก็ยัง เยียะก๋ารเต๊าเฒ่า เพื่อจะบรรเทา ยากไร้
หวังลูกจะปั๋น เงินเดือนหื้อไจ๊ กลับหวังบ่ได้ มืดมัว
เพราะว่าลูกนั้น มันต่างสร้างตั๋ว และเลี้ยงครอบครัว ต่อไปวันหน้า
หันป้อแม่เป๋น ดังเช่นขี้ข้า เกิดหลานออกมา หื้อเลี้ยง
อย่าได้ไปหวัง เงินคำบาทเพี้ยง เป๋นค่ากล่อมเกลี้ยง เลี้ยงดู
สังคมยุคนี้ เป๋นดีอดสู ลูกบ่ก๊ำจู ป่อแม่แก่เฒ่า
กลับไปเทิดทูน ลูกไว้เหนือเกล้า ตวยใจ๋ลูกเอา เป๋นแป๊
ตี้อู้มา ไผว่าบ่แต๊ ลองเขียนมาแก้ กำลอ
ค่าวจ๊อยซอ ลูกศิษย์พระเจ้าองค์คำ ขอวางตำ เต่านี้ก่อน แลนายเฮย