ศรีโสภา สายต๋าน้องไท้
สลิดดวงหอม บานป๋อมดอกหญ้า
ฝูงเผิ้งและมิ้น เข้าออกอาศัย
เพื่อบ่หื้อใผ คนใดทราบฮู้
ปี้ไปเสาะหา หลายเมืองหลายบ้าน
กันได้นายน้อง เปื้อน ป๊องสมสาย
แก้มกางหูต๋า ตี๋นมือก็ก๊ด
ผ่อดูแสงต๋า ใสไวส่องแจ้ง
กันได้นาทน้อง แม่บัวแสนสี
พยาธิเหลือหมอ แอวหักขะยัด
ปี้หมายเอานาย แม่แพรปันจั้น
กันเปิ้นจับใจ๋ ตั้งหนุ่มตั้งเฒ่า
ว่าปี้ขี้ค้าน เปิ้นบ่เปิงใจ๋
ปี้น้องว่าดี ใจ๋เต้ามะป้าว
สองมือเข้าสวม งมใปจ้องๆ
แม่แก้วสมสาย ตั้งญิงและจาย
เห่าห้อมสิงหา ตั๋วกล้ามีปิ๊ด
ปี๋ใดฟู่นาย บ่มายขาดบั้ง
ตกโขงเขตคล้าย ต้องพ่ายเมืองไกล๋
เต๋มถูกสะงวน โซ่เหล็กเจือกจ๊าง
ลี้อยู่ในขุม บ่มอยู่ในเบ้า
แต๋มเจ้าน้องไท้ อยู่ใบ้มันขม
ตกโขงเขตไกล๋ เขตฮ้อเมืองว้อง
ไปตวยเสาะหา แม่บัวกาบอ้า
ดอกสบานงา เท่ามาบานหลามป๋ายใบหล้อ
|
เจ้าสร้อยดอกไม้
สลิดเจยมา แวดเก๊า
ขะปวงมาลัย บานเผยกลีบอ้า
ปี้จักพูดอู้คนเดียว
บ่เหมือนเตียมนายอี่น้อง
ได้อยู่กับนาย ใจ๋ดีส้วนเสี้ยง
เหมือนอินทร์หล่อเบ้าลงปีม
เหมือนแสงเดือนดาวอยู่ฟ้า
เตียวมัดกะวี เหมือนหมูหุ๊บเสี้ยง
ก็หายขาดเสี้ยงเมามัว
ไว้เป๋นมิ่งแก้วชายา
หื้อตั๋วนายเลาบอกเต๊อะ
กลั๋วยอดนงเลา ใจ๋ในสะดุ้ง
มาสุดส่วนเสี้ยงดีนา
เหี่ยไหลไคปังละลั้ง
บ่หลอนเคิ้นเฒ่า
ยังมีกู้ข้างแปงปัน
บ่ยอมตัดมันขว้างละ
เยระมันไทย อาลัยอยู่เฝ้า
จักหาคู่ข้างมนต์คง
จักเสียมขุดเอาจ๋นตึ๊ก
ฝนขวานคม แอ้นแง้นเข้าเน๊อ
จัดหากู้ได้ตวยเอา
เจ้าจี๋บัวตองเปี้ยนน้ำ
หลอนอี่นายให้อยู่ป๋าสาดทอง
|
เจ้าล่างอินหลง
สะแล่งขาวพร บานซอนรสเล้า
จ๊ารสดูหอม ปู๋นวอนใจ๋ข้า
จักเหนาะหน่องน้าว ใฝ่ฟั่นเป๋นเกลี๋ยว
ฮิมปากก็หู เสียงใยก้องๆ
สีเนื้อขาวใส มังสังเลื่อนเกี้ยง
กิ้วก็โก่งก๊อม หางต๋าวงสิงห์
ย่างเตียวไปไหน คิงก๋วยวาทว้า
ปี้ได้หันนาย แม่ใบหน้าเกี้ยง
ปี้หมายเอาน้อง อย่าเสียใจ๋และตกสะลั้ง
หื้อเจ้าถามเต๊อะ ป้อแม่ปิต๋า
กลั๋วเปิ้นติเตี๋ยน ปี้คนเล๊อะเทอะ
ป้อแม่จับใจ๋ บ่ทำหยาบยุ้ง
ก๋รรมเวรปี้จั้น หน่องแน่นหนักหนา
บ่ห่อนจักเต๋ม ข้องหลวงหน่วยนั้น
เต้าอยู่เหงาหมอง ตั้งสองข้าเจ้า
เปรียบเหมือนดั่งนก ตกอยู่ในขัง
พุทโธมีเอยจาย ใจ๋ยังอาละ
จัดเอาแหลมหลาว ทวนลาวิ่งเข้า
หื้อเจือกเหล็กจ๊าง หักย่อยเป๋นผง
อยู่ปื้นน้ำหลวง ทะเลใหญ่ลึก
พร้ามีดเสียมขวาน กั้นคมมันเป้อ
แต๋มเจ้าน้องไท้ อยู่ดอยปูเขา
เจ้นปี้บ่ต๋าย ขาดบั้นขะยั้น
ยองป๋าสาดล้อ
|
ฟังสานนิยม บังคมแห่งข้า
ฝูงสัตว์ต่องเต้าเตียวใจ
ปี้ได้มาดมกลิ่นกู้
กับจี๋บัวเรียว นายมอนกู้ต้าน
หากจับถูกต้องใจ๋จาย
เหมือนอินทร์ลงเตียมเปลี่ยนซด
ต๋าก็ดำนิล เหมือนอินทร์ขีดแต้ม
เหมือนนางเตพแก้วนาลี
ก็หายมลตินเป่งวะ
กลั๋วปี้จืมจังอย่างนั้น
ปู่ลุงอาวอา ชายาของเจ้า
บ่จบจ๊างอั้นก๋านใด
ใจ๋ปี้บานจื่นย้าว
เมื่อใดจา ปล๋าจักเต๋มข้อง
บ่มีหิงข้อง เหตุนั้นแล
เหมือนกิ๋นต๋ำเตาจ๋างพริก
ร้อยปี๋เดือนวัน ยังขังอยู่หั้น
ฮักเอาตั๋วเจ้านายไป
เตฟันเอาหลู่ม้าง
แต๋มเหล็กจำคง จักวงแวดเข้า
จักแหต๊อดเข้าดำลง
สิ่วต้องเอาเนออี่น้อง
ขี่หงส์ตวยเอา ลอยบนเมฆผ้า
บ่ป๋งปล่อยหื้อนายลาก่อนแหล
ก็ปอสัดถาผ่อลูกป้อจายจิ่ม…. |
