เขียนโดย นายตัวดี ท.ทิวเทือกเขา วันอังคารที่ 29 กันยายน 2009 เวลา 08:44
- บางครั้งฉันอยากเป็นคนตาบอด…
- จะได้ไม่ต้องเห็นภาพสงคราม
ภาพป่าไม้ถูกโค่น
ภาพสัตว์ในกรงขังที่เรียกว่า สวนสัตว์
โลกคงไม่ตัดสินคนกันที่หน้าตา
คงไม่ซื้อของที่เปลือกนอก
- คงรักคนอื่นที่ตัวตนของคนนั้นจริง ๆ
- คงไม่เกิดกระแสคลั่งดารา
คงประหยัดค่าเสริมสวยมากมาย
บางครั้งฉันอยากเป็นคนหูหนวก…
จะได้ไม่ต้องได้ยินเสียงคนทะเลาะกัน
ไม่ได้ยินเสียงปืนและระเบิด
เสียงผู้คนนินทา วาจาสกปรก
และสัญญาลวงของนักการเมือง
บางครั้งฉันอยากเป็นคนใบ้…
จะได้ไม่ต้องมีคนชวนนินทา
ไม่ต้องต่อล้อต่อเถียงกับใคร
ไม่ต้องเสียเวลาไปกับการพูดและไม่ทำ
แต่ว่าโลกยังมีภาพสวย ๆ ให้มอง…
ใบไม้แดงในฤดูใบไม้ร่วง
ใบหน้าเด็กไร้เดียงสา
รอยยิ้มของผู้คน
ดวงดาวบนฟ้า
ปลาที่ว่ายเสรีในน้ำ
โลกยังมีเสียงเสนาะโสตให้ได้ยินได้ฟัง…
เสียงแผ่วพลิ้วของดนตรี
เสียงครืนครั่นของน้ำตก
เสียงน้ำลำธารไหล
เสียงนกร้อง
โลกก็ยังมีเรื่องดี ๆให้พูดถึง…
มีคนเล่านิทานให้เด็กฟัง
เล่าเรื่องขบขันเรียกรอยยิ้มกันและกัน
และบอกต่อความดีของคนอื่น
บางทีหากเรารู้จักเปิดหู เปิดตา เปิดปากในบางเรื่อง
และปิดประสาทในบางเรื่อง
โลกของเราคงน่าอยู่และสวยงามกว่าเมื่อวาน…
23-11-2004
