พ่อครับผมขอโทษ

เขียนโดย นายตัวดี ท.ทิวเทือกเขา วันพฤหัสบดีที่ 23 กรกฏาคม 2009 เวลา 08:31

หลังวาเลนไทน์ วันที่ 14 กุมภาพันธ์ ผมเป็นอีกคนหนึ่งที่เหมือนคนทั่วไป“กุหลาบ ช็อคโกแลต คำบอกรัก”สามสิ่งนี้ต้องเวียนเข้ามาหาชีวิตผม เพื่อให้คนคนหนึ่งใน ทุก ๆ ปีของวันนี้.

ก่อนวันที่ 14 กุมภาพันธ์ ผมเดินออกจากบ้านในมือมีผ้าเช็ดหน้าสีชมพู ที่ต้องการเอาให้แฟนของผม เธอเป็นหญิงสวยมาก เป็นดาวคณะของมหาลัยของเรา ก่อนผมจะออกไปพบเธอ เธอโทรมาหาผม ผมจึงวางผ้าเช็ดหน้าที่ผมบรรจงพับไว้บนโต๊ะ หลังจากการพร่ำบอกรักกันด้วยถ้อยคำหวานหูเป็นเวลานานทีเดียว ผมปรี่ออกจากบ้านไปหาเธอ โดยไม่ลืมผ้าเช็ดหน้าผืนนั้น แต่แล้ว!!ผมก็เห็นพ่อของผมถือมันออกมา ในผ้าผืนนั้นมีรอยเลือด”พ่อ ทำอะไรหนะ” ผมโพล่งถามด้วยความโมโหพ่อหน้าซีดทันที” ไอ้เหมียวหนะ มันโดนกัด พ่อเลยเอาผ้าไปเช็ดเลือด””พ่อรู้ไหม ผมกำลังจะเอาไปให้แฟน”พ่อเงียบ ผมเกลียดจริงๆ เวลาพ่อเงียบเมื่อจนกับปัญหา ความโมโหสั่งผมให้ทำได้แม้กระทั่งจะตบหน้าพ่อ พ่อเบือนหน้า”พ่อขอโทษ มานี่ ” พ่อยื่นมือมารับผ้าเช็ดหน้า”พ่อจะเอาไปซักให้เอง”ผมงอนพ่อถึงกับไม่ยอมคุย กับพ่อเป็นเวลานานพอควร ไม่ยอมลงจากบ้าน เป็นเวลาเกือบทั้งสองวันที่ผมไม่เจอหน้าใคร หมกตัวอยู่กับห้อง มีเพียงแม่เท่านั้น ที่คอยส่งข้าวให้ผม ยามเมื่อผมมองตาแม่ครั้งใดทุกครั้ง ดวงตาแม่จะแดงปรี่ด้วยน้ำตา ผมเริ่มรู้สึกว่า บางทีผมอาจจะทำเกินไป. . .

14 กุมภาพันธ์ ตั้งแต่ครั้งที่ผมเห็นแม่เสียใจ ผมก็รู้สึกว่าผมทำอะไรผิดไปหรือเปล่า ผมยอมออกมาจากห้อง ผมไม่เห็นพ่อเดินออกมาที่บริเวณลานซักผ้า กาละมังยังมีผ้าที่ยังไม่ซักหลายผืนข้างๆ มีกองเลือดอยู่ และที่ราวตากผ้ามี ผ้าเช็ดหน้าของผม ถึงจะล้างรอยเลือดไม่หมด ก็ยังดีที่พ่อยังห่วงใยผม ยังแคร์ผมอยู่”พ่อ ผมอยากขอโทษครับ”พอผมหันหน้าจะกลับเข้าบ้าน ก็พบกับแม่ แม่ร้องไห้มาแต่ไกลแม่วิ่งมากอดผม “พ่อเสียแล้วนะ” ผมอึ้ง!!แม่ลำดับเหตุการณ์ และทำให้ผมทราบว่า พ่อป่วยเป็นโรคทางเดินหายใจติดเชื้อ รอยเลือดที่เห็นนั้นคือเลือดที่พ่อจามออกมา พ่อมองไม่เห็น”พ่อกำชับแม่มาตอนที่ลูกโกรธว่า อย่าบอกลูกเด็ดขาดว่าพ่อป่วย “”ทำไมล่ะครับ””พ่อกลัวเราจะเสียใจ แล้วไม่ได้ออกไปเที่ยวกับแฟน”ผมอึ้งเป็นครั้งที่สอง!”พ่อบอกแม่ด้วยว่า ถ้าพ่อเสียวันนี้ อย่าเพิ่งบอกลูกให้ลูกไปเที่ยวกับแฟนก่อนพ่อไม่อยากให้ลูกเป็นทุกข์ พลาดโอกาสอย่างนี้ เพราะพ่อคนเดียวพ่อบอกด้วยว่าพ่อซักผ้าเช็ดหน้าให้แล้ว มันไม่สะอาดหรอก แต่พ่อบอกว่า พ่อของลูกทำดีที่สุดแล้ว”ผมกอดแม่ ร้องไห้ วันนี้จะเป็นวันวาเลนไทน์ที่อยู่ในความทรงจำตลอดไป”พ่อครับ ผมขอโทษ . . . “