ชีวิตนี่หรือคือละคร
  
แก้ไขล่าสุด ใน วันพุธที่ 07 พฤศจิกายน 2012 เวลา 00:44 เขียนโดย นายตัวดี ท.ทิวเทือกเขา วันพุธที่ 08 มิถุนายน 2011 เวลา 16:15
ละครชีวิตเพลง : ละครชีวิต
ศิลปิน : ไมค์ ภิรมย์พร
เนื้อเพลง :
จากแดนอีสานบ้านเกิดเมืองนอน
มาเล่นละครบทชีวิตหนัก
จากพ่อแม่มาพบพาคนไม่รู้จัก
จากคนที่รัก จำลามาหางานทำ
อาบเหงื่อต่างน้ำคร่ำอยู่กับงาน
ขยันทุกวันด้วยความรู้ต่ำ
เหนื่อยยากเท่าได ใช้แรงแลกเงินเช้าค่ำ
แต่มันต้องช้ำ ทำมาหาได้ไม่พอ
* หมดแรงอ่อนล้า นี่แหละหนาคนจน
สู้และดิ้นรน บางครั้งก็โดนผู้คนลวงล่อ
ตกงานบ่อยครั้ง เงินซื้อข้าวยังไม่พอ
มันท้อมันตรมเพียงใด ช้ำใจปวดร้าว
** กลับแดนอีสานบ้านเกิดเมืองนอน
ลาแล้วละครบทชีวิตเศร้า
ทุ่มเทเท่าไร ได้มาแค่ความว่างเปล่า
กลับมาบ้านเรา ยังมีพ่อแม่เฝ้ารอ
(ดนตรี) |
ด้วยความบังเอิญ เดินผ่านห้องเพื่อน เขาเปิดเพลงละครชีวิต ของพี่ไมค์ ภิรมย์พร ลองเงี่ยหูฟัง ให้เสียงกระทบกระแก้วประสาทหู ความไพเราะและเนื้อหาของบทเพลง คนแต่งช่างแต่งได้กินใจคนที่ใช้แรงงานและหยาดเหงื่อปนคราบน้ำตาแลกกับเงิน ได้ดีเหลือเกิน ความหมายในเนื้อเพลงได้สื่อถึง คนยากจนต่างจังหวัดคนหนึ่ง ได้จำใจ จำพราก จำยอม จากถิ่นฐานบ้านเกิด เพื่อมุ่งหน้าไปหางานทำในเมืองใหญ่ ต้องไปพบไปเจอะไปเจอคนไม่รู้จัก ต้องทุ่มเทแรงกายแรงใจ เพื่อแลกกับเงิน บางครั้งก็เกินกำลังของมนุษย์คนหนึ่ง นั่นคือ สภาพของความเป็นจริงของสังคมในชั้นระดับกรรมกรและคนใช้แรงงานด้านต่างๆ ในมุมหนึ่งของสังคม…. สุดท้ายคนที่คนแต่งเพลงได้สรุปเนื้อหาของเพลงให้คนๆนั้นหวนกลับคืนบ้านเกิด เมืองนอนของตนเอง เพราะยังมีพ่อแม่คอยเผ้ารอ ถึงตรงนี้ นึกถึงบทลำนำบทหนึ่ง จำไม่ได้ว่าใครเป็นคนแต่งไว้ จำได้และท่องขึ้นใจ ตั้งแต่สมัยเป็นสามเณรตัวน้อยแล้ว เพราะอ่านแล้วเหมือนชีวิตของเรา โดยลำนำดังกล่าวกล่าวไว้ว่า
จากท้องนาแนวไพรไกลสุดกู่
จากที่อยู่ซอมซ่อพอซุกหัว
จากอดีตที่คับแค้นแสนมืดมัว
จากครอบครัวจากพ่อแม่ดุจแพลอย
จากชีวิตนิดเดียวแสนเดี่ยวโดด
จากความโหดโศกเศร้าสุดเหงาหงอย
จากคันไถไร่นาจากป่าดอย
จากคนหนึ่งที่รอคอยให้กลับคืน |
แต่พอได้ฟังจบ ลองมานั่งนึกและคิดตามบทเพลงเอาเข้าจริงๆแล้ว บทเพลงนี้ยังได้แฝงคติธรรมและแง่แห่งธรรมะอันเป็นสัจธรรมความจริงของชีวิต ของทุกคนได้ดีเลยทีเดียว ลองหันมามองตัวเราดูแล้วเราจะเข้าใจว่า บทเพลงละครชีวิตนั้น สามารถเข้าถึงสัจธรรมความจริงของชีวิตเราเลย เนื่องด้วย เราได้เรียนรู้ว่าโลกนี้คือละคร เป็นละครฉากใหญ่ซะด้วยสิ ฟังแล้ว ทำให้ได้คิด สักวันฉันจะต้องกลับมาอยู่ยังบ้านเกิดของฉันแบบถาวรให้ได้…
นานแค่ไหนแล้ว ที่ฉันเดินทางมาไกลขนาดนี้
กี่ปีแล้วที่ฉันต้องเจอผู้คนไม่ค่อยจริงใจ
กี่ทุกข์กี่สุขที่ฉันต้องพบเจอ
กี่ความคิดถึงที่ฉันเฝ้ารอวันกลับมาเจอ….
ท.ทิวเทือกเขา |
|